Bir yay günü, səhər hardasa 7 və ya 8 olardı. Yuxudan küləyin vahiməli səsinə oyanışdım. Elə təzəcə yerimdən qalxıb pəncərədən boylanırdım ki, birdən üşütmə düşdü canıma. Buludlar bir-birləri ilə toqquşaraq “bummmm”, belə bir səslər çıxarırdı. Yağış damlaları isə sanki bir-birləri ilə yarışırdılar-hansı yerə daha tez çatacaq deyə. İlk cümləyə birdə baxdınız bəlkə də, hətta bəziləriniz düşündünüz ki, səhv yazıb ola bilsin. Amma yox, yay səhəri idi. Lakin yaydan bir əsər əlamət yox idi. Əynimə qalın bir şey tapmaqçün öz səliqəsiz dolabımın qapısını açdım. Hər zamanki kimi paltarların üstümə gəlməsini ehtiyyata alıb əlimi dolabın önünə tutdum. Amma bu dəfə heçnə düşmədi. Bir anlıq çaşdım, səhər yuxulu bir beyinlə hətta paltarlarımın oğurlandığını da düşündüm. Amma belə deyildi, qapını açdığımda hər şey səliqəli bir şəkildə düzülmüşdü. Bu yay səhəri hər şey əksinə dönürdü. Çaşqın halda əynimi geyinib evdən çıxdım. Ağaclara nəzər gəzdirdim. Yarpaqlardan süzülən damlalar diqqətimi çəkdi. Küləyin yaratdığı toz-tozanağı yarpağın üstünü tutmuşdusa, yağan yağış yarpağın üzərini təmizləyirdi. Kaşki belə bir yağış olaydı, ətrafımızın yaratdığı “toz-yozanaqdan” bizləri təmizə çıxaraydı. Yalanlar altında qalmış həqiqətləri üzə çıxaraydı. Eh, nə isə, yenə bu “kaşki” lər. Fikrimi yarpaqlardan alıb yenə ətrafa nəzər saldım, adətim üzrə deyinməyə başladım: – “Ehh bu nə yaydı? Belə yağış olmaz axı, bezdim!” Elə deyinə-deyinə gəzəndə ayağım daşa ilişərək yıxıldım yerə. İslanmış torpağa bulaşdı deyə əlimi göylərə açdım ki, yağış əllərimdəki palçıqları yusun. Nə qəribədir, bir neçə saniyə öncə yağışdan gileylənirdim, indi isə əllərimi təmizə çıxarsın deyə yağışa əl açıram. O zaman anladım ki, demək hər bir şey kiməsə və nəyəsə lazımdı. Mənə, sənə, sizə lazım olmaya bilər, amma kiməsə mütləq lazımdır. Bəlkədə yağış istidən ürəyi sıxılan qoca insanlara bir sərinlik gətirəcək, bəlkə də yeni nəfəs verəcək. Bu düşüncələr beynimdə dolanmağa başladı. Oyandığım heç 20 dəqiqə deyildi ki, artıq gün məni yormuşdu. Onunçün də yenidən yerimə uzanıb yağışın səsini dinləyərək yuxuya getdim. Dolabımın səliqəsininin səbəbini isə heç araşdırmadım da. O gün qəribə bir yay səhəri, mənim növbəti yazım üçün bir mövzu oldu.